Kısaca tarayıcı olarak bilinen bilgisayar tarayıcıları (ya da optik tarayıcılar), herhangi bir nesnenin görselini çekip ardından bunu bilgisayarların anlayabileceği sinyallere dönüştürebilen bir aygıttır. 1970'te Bell Laboratuvarları tarafından üretilen tarayıcı her ne kadar yükten bağlaşımlı aygıt (CCD)'nin icadından önce de varolmuş olsa da, günümüzde kullanılan bilgisayar tarayıcılarının çoğu görselleri CCD aracılığı ile taramaktadır.
Bir tarayıcı, ışığı algılayabilmek için bir dizi CCD kullanmaktadır. Bir fotoğraf ya da bir kitap tarandığında tarayıcı üzerinde bulunan bir lamba, taranan nesneyi aydınlatır ve ardından bir dizi ayna tarafından yansıtıldıktan sonra CCD dizisine ulaşabilmek için bir lens tarafından odaklanılır. CCDler bir analog sinyal oluştururlar ve ardından bu sinyal, dijital bir sinyale dönüştürülerek, üzerindeki ya da bağlı olduğu bir bilgisayar tarafından okunabilir ve depolanabilir hale getirilir. Son zamanlarda üreticiler, Temas Görsel Algılayıcı (Contact Image Sensor - CIS) adı verilen bir teknolojiyi kullanmaya başladılar. Bu teknolojide ışık, sıradan bir lamba yerine ışık emici diyot (Light Emitting Diod - LED) aracılığı ile yansıtılır ve bir sensör aracılığı ile alınır. Daha düşük kalitede görsel oluşturmasına rağmen bu teknoloji daha ucuzdur ve özellikle taşınabilir tarayıcılarda yaygın olarak kullanılmaktadır.
1970lerden günümüze geçen sürede tarayıcı teknolojisinin yanı sıra tarayıcıların biçim ve ağırlıklarında da önemli değişiklikler ve iyileşmeler gözlenmiştir. Günümüzde sanatçılar ve mimarlar son derecede gelişmiş tarayıcıları kullanarak, diledikleri bir nesnenin üç boyutlu bir görselini bilgisayar ortamına aktarabilmektedirler. Film yapım şirketleri de bu üç boyutlu tarayıcıları kullanarak, doğanın fiziksel biçimlerinden ilham alıp bilgisayar tarafından oluşturulmuş görselleri kullanarak özel efektler üretebilmektedir.