Modern meteoroloji düzenli olarak radyosonda kullanır ve bu balon kaynaklı alet paketlerinden yüzlercesi dünyanın dört bir yanındaki hava istasyonlarından her gün yükselmektedir. Sondanın konumu radar kullanarak takip edilirken, 30 km yüksekliğe kadar veri toplar. Gerçek zamanlı veriler, radyo ile sürekli olarak Dünya'ya geri gönderilir ve zaman geçtikçe sondanın konumu rüzgar hızını belirtir. Dakikada yaklaşık 0,3 km hızında yükselen uçuş yaklaşık olarak iki saat sürer.
İpek hava balonları, ilk kez Fransız bilim adamı Gustave Hermite tarafından 1892'de veri toplamak üzere kullanıldı. 1901'de bunların yerini mühürlü kauçuk balonlar aldı. Bunlar 20 km'lik bir yüksekliğe ulaştığında patlardı ve alet paketi paraşütle yere indirilirdi. Uçuş kayıtlarına ise birisinin onları bulması durumunda ulaşılabiliyordu.
I. Dünya Savaşı sırasında askeri gereksinimler anlık verilere duyulan ihtiyacı arttırdı. Ancak, radyosondların ucuz, düşük ağırlıklı, güvenilir bir radyo sistemi ve kaydedilen sıcaklık, basınç ve nem oranını radyo sinyali modülasyonlarına dönüştürebilecek bir dönüştürücüye gereksinimi 1930'a kadar beklemek zorundaydı. Rus Pavel Molchanov (1893-1941) genellikle bu sistemin geliştirilmesiyle ilişkilendirilir ve onun geliştirdiği bu sistem, birçok ülkenin meteoroloji büroları tarafından kısa sürede kabul görmüştür.
Modern neopren balonlar ortam basıncı yaklaşık 10 milibara düştüğünde patlar ki bu da yaklaşık 37 km yüksekliğe eşittir. Bütün paketin ağırlığı ise sadece birkaç kilodur.