1932'de, bir avukat ve gazete yayıncısı olan ve aynı zamanda yeni kurulan Oklahoma trafik komitesinin başkanlığını yürüten Carl Magee'den kentteki trafik tıkanıklığı sorununa bir çözüm geliştirmesi istendi. Birçok insanın arabasıyla şehir merkezine geldiğini ve bütün gün arabalarını kullanıp sokakları tıkadığını gözlemledi. İnsanlar yakınlarda park edemediklerinden mağazalarda ticaret durma noktasına geldi. Bu soruna bir çözüm olarak, Magee parkmetre fikri üzerine düşünmeye başladı. Ham bir prototip tasarladı ve ardından fikri geliştirmek için Oklahoma Devlet Üniversitesi'yle birlikte çalıştı. Bunun sonucu olarak "Siyah Maria" olarak adlandırılan ve madeni parayla çalışan ilk parkmetre, 16 Temmuz 1935'te kullanıma sunuldu.
Muhterem C. H. North, süresi dolan bir parkmetrenin yanına park ettiği için park cezası alan ilk sürücü oldu. O günden beri birçok mahkemede olduğu gibi bir anlığına bir dükkâna gidip durduğunu savundu ve yine o günden beri görülen birçok davada olduğu gibi onun davası da düştü.
Buluş kısa süre içerisinde Oklahoma'dan yayıldı ve Eylül 1951'de New York'ta kullanılmaya başladı. Dişli ve yaylı mekanizmaları bulunan ilk parkmetreler, tıpkı sarmal saatler gibi çalışıyordu. Aslında, erken parkmetrelerin haftada bir kez kurulması gerekiyordu, ancak sonraki modeller kendi kendini kurabilen bir mekanizma barındırdı. Teknoloji geliştikçe, neredeyse tüm parkmetrelerin yerini daha güvenilir ve daha kolay bozulan dijital modeller aldı. Son gelişmeler alternatif ödeme yöntemlerini kullanabilen ve güneş enerjisi ile çalışan parkmetrelerin de kullanılmasına neden oldu. Magee'nin orijinal saat teknolojisi yenilenmiş olsa da onun bu icadı, otomobil sahipliği arttıkça çoğalmaya ve büyümeye devam etti.