8 Mart 1890 tarihinde New York Times, birbirleri ile rekabet içerisinde olan iki farklı güvenlik şirketti hakkında bir makale yayımladı. Makalede, bu şirketleren birisi olan Holmes Elektrik Güvenlik Şirketi (Holmes Electric Protective Company), hırsız alarmlarını son 30 yıldır sattığına, diğer bir firmanın ise bu alarmların satışını sadece son on sekiz aydır gerçekleştirdiğine yer veriliyordu.Her iki şirketin yöneticileri hırsız alarmının sahibinin kendisi olduğunu iddia ediyor ve birbirleri ile yarışıyorlardı.
Electric Protective Company'nin başkanı Edwin Holmes, kendisini, elektrikli hırsız alarmının mucidi olarak tanımlar. Bu ürünün ilk ve tek satıcısı olarak pazardaki hakim konumunun tadını uzunca bir süre çıkaran Holmes, benzer ürünler satan Metropolitan Hırsız Alarmı Şirketi'ni (Metropolitan Burglar Alarm Company), kendi icadını çaldıkları gerekçesiyle hırsız olarak suçluyordu. İşin özü Holmes, 1857 yılında hırsız alarmı patentini Augustus R. Pope'dan almıştı. Pope'un 1853 yılına dayanan orjinal patent belgesi, kapılara ve pencerelere yerleştirilen manyetik bağlantılar ve şalterler içermektedir. Tüm bu mekanizma aktif hale getirildiğinde, ev sahibinin yatak odasına yerleştirilen bir zili aktif hale getirecek şekilde tasarlanmıştı. Holmes, Pope'un bu tasarımını alarak geliştirdi ve New York'un zengin kesimine pazarlamaya başladı. Holmes'un müşterileri arasında bankalar, kuyumcular ve pahalı ürünler satan diğer mağazalar yer alıyordu.
W. R. Alling'in Metropolitan Şirketi, Holmes'un şirketi ile patent üzerindeki bazı anlaşmazlıkların ardından pazara 1880 yılında giriş yaptı. Rekabetin sonucu olarak daha önce aylık 15 ile 30 dolar arasında bir fiyat biçilen hırsız alarmlarının fiyatı aylık 10 doların altına düştü.