Efsanevi moda tasarımcısı Coco Chanel, 1920'lerde Akdeniz gezisi sırasında bronzlaştığında, bronzlaşmış cilt güzellik, moda ve sağlıklı bir yaşam tarzı ile eşanlamlı hale geldi. Halk Cephesi, 1936 Fransız genel seçimlerini kazanıp çalışanların her yıl ücretli tatil hakkına sahip olabilmeleri için yasama düzenlediğinde, Fransızlar güneş altında daha fazla zaman geçirmeye başladı ve bu durum, 1936 yılında ilk güneş kremi icadının da önünü açmış oldu.
Fransa'nın bronzlaşma sürecine yardımcı olması için oluşturulan bir ürüne yönelik talebin artmasına karşılık olarak, Fransız kimyacı ve L'Oreal'in kurucusu Eugene Schueller (1881-1957) dünyanın ilk güneş kremi "Bellis"i yarattı. Bu ürünün cilt kanserlerinin önlenmesindeki etkinliği, modern formülasyonlarla karşılaştırıldığında zayıftı ve birçok bronzlaşma losyonu girişimi özünde ham petrol bazlı macunlardan başka bir şey değildi. Bundan yirmi altı yıl sonra kimyacı Franz Greiter, 1962 yılında Güneş Koruma Faktörü'nü (SPF) geliştirdi. Bu, güneş kremlerinin güneşin zararlı ultraviyole ışınlarını engellemede ne kadar verimli olduklarını sınıflandıran ilk gerçek girişim olarak tarihe geçti.
Schueller, 1903'te evde renk pigmentasyonundan sorumlu kimyasallar ile deney yapmaya başladı. Amonyak ve peroksit ile karıştırıldığında kimyasalların kalıcı olarak insan saçı tarafından emildiğini tespit etti. 1907'de yeni sentetik saç boyama formülünü başarıyla Aureole adı altında Paris'teki kuaförlere pazarlamaya başladı. İlk seri üretilen güneş kremi, 1944 yılında Coppertone Company ile birlikte araştırma yapan Florida'da bulunan eczacı Benjamin Green tarafından eski bir granit cezvede karıştırılan yasemin ve kakao yağının bir kombinasyonuydu.
