Salk, hayat kurtaran bir aşı geliştirdi.
Günümüzde çocuk felci (polyomiyelit) virüsü sadece dört ülkede (Afganistan, Hindistan, Nijerya ve Pakistan) salgın hastalık durumundadır. Virüsün bu denli az sayıda ülkede etkin olmasının sebebi, 1914 ila 1995 yılları arasında yaşamış olan ABDli doktor ve biyolog Jonas Salk'ın yaptığı çığır açan araştırmalar gösterilebilir.
1947 yılında Pittsburgh Üniversitesi'nde görevli olan Salk, grip aşısı üzerinde yaptığı çalışmalarını, çocuk felcinin önüne geçecek bir aşı üzerine yaptığı çalışmalarla birleştirdi. Çocuk felci virüsü, virüse yakalananlarının %5'i ila %10'u arasında ölümcül etki gösteriyordu. Virüse yakalananlar felç geçiriyorlar ve nefes almaları mümkün olmuyordu. O zamanlardaki tıbbi görüşe göre virüsün sadece hayatta olması durumunda vücudun bağışıklık kazanması mümkündü ancak Salk bu görüşe karşı çıkıyordu. 1952 yılında formoldehid kullanarak virüsü etkisizleştirmeyi ve geliştirdiği aşı sayesinde virüsü taşıyan kişilerin çocuk felci virüsüne bağışıklık kazanmasını sağladı. Aşı önceleri maymunlar üzerinde denendikten sonra Felçli Çocuklar İçin D.T. Watson Evi'nde yatan hastalar üzerinde uygulanmaya başlandı. Salk, başarısını kanıtladıktan sonra aşıyı ailesi, çalışanları, diğer gönüllüler ve kendisi üzerinde de kullandı.
1954 yılında çift-kör plasebo kontrollü bir çalışma sonucunda yaşları altı ila dokuz üzerinde değişen bir milyon çocuk üzerinde uygulandı. Bir yıl sonra çocuk felci aşısı uygulanan çocukların hayatta olan virüse bağışıklık kazandığı görüldü. 1952 yılında 57,628 çocuk, çocuk felci virüsü taşırken aşının uygulanmasının üzerinden geçen iki yılın sonunda bu oranın %85 ila %90 arasında düştüğü gözlendi.
Salk'ın aşısı 1961 yılında Albert Sabin tarafından geliştirilen ve şeker ile birlikte ağızdan alınan bir hap geliştirildi. Bir süre bu hap kulanıldıktan sonra Birleşik Devletler ve Birleşik Krallık, Salk'ın geliştirdiği aşıyı kullanmaya devam etti.