İnsanoğlunun icat ettiği en büyük makine olan Büyük Hadron Çarpıştırıcısı (BHÇ), yerin 50 ila 170 metre altında bulunan 27 kilometre uzunluğunda dev bir tünel içerisinde yer alan bir parçacık hızlandırıcısıdır.
Cenevre yakınlarında bulunan Büyük Hadron Çarpıştırıcısı, o kadar büyüktür ki, tünelin çevresi Fransa ile İsviçre arasındaki sınırı dört kez geçer.
Tünelin kendisi, 1983 ile 1998 yılları arasında diğer bir parçacık hızlandırıcısı olan Büyük Elektron-Artıcık Çarpıştırıcısı'nı çalıştırmak için geliştirildi. Bu çarpıştırıcı, 2000 yılının sonuna kadar faaliyetteydi. Bunun yerine geçecek olan BHÇ, 1993 yılında onaylandı ve 2008 yılının Eylül ayında çalıştırıldı. BHÇ, o güne kadar geliştirilmiş olan en büyük parçacık hızlandırıcısı olmakla birlikte fizikçilerin Standard Materyal olarak adlandırdıkları modelin sınırlarını keşfetmek için geliştirildi. Standart Model, atomdan da küçük parçacıklar üzerine çalışan bir modeldir.
Büyük Hadron Çarpıştırıcısı, protonları neredeyse ışık hızında hızlandırabilecek kapasitede olan devasa mıknatıslara sahiptir. Bu sayede tünelin bir ucundan diğerine saniyenin 90 milyonda biri hızında ulaşabilmektedirler. İki adet ışın, tünelin zıt noktalarından birbirlerine doğru yönlendirilir ve bu sayede bu iki ışın, dört farklı noktada birbirleri ile kesişir ve bu sayede protonların birbirleri ile çarpışması sonucunda ortaya devasa bir enerji çıkar. Bu çarpışma sonucunda parçalanan protonlar, son derecede hassas aygıtlar tarafından incelenir.
Bu çarpışmanın amacı, içinde bulunduğumuz evreni oluşturduğuna inanılan Büyük Patlama'nın bir benzerini mikro düzeyde yeniden canlandırmaktır. Bazı bilim adamları Büyük Hadron Çarpıştırıcısı üzerinde yapılan çalışmaların sonuçlarının, Higgs Bozonu adı verilen ve Tanrı Parçacığı olarak da bilinen parçacığın varlığını kanıtlayabileceğine ve bu sayede içinde bulunduğumuz evrenin ilk anlarına dair daha önce ulaşılması mümkün olmayan bilgilere ulaşılabileceğine inanmaktadırlar.