Yirminci yüzyılın ikinci yarısının tamamına yakınında ses kayıtları, manyetik bant üzerine yapılıyordu ancak bunlar üzerinde her zaman bir miktar arka plan gürültüsü mevcuttu. Bant cızırtısı veya "beyaz gürültü" olarak da bilinen bu ses özellikle daha sessiz müzikal pasajlarda belirgindi. İşte bu sorunu çözmek için Dolby Gürültü Azaltma tekniği icat edildi.
1965'te elektrik mühendisi Dr. Ray Dolby (1933) ilk manyetik bant ses azaltma sistemi önerisinde bulunmuştu. Dolby, sesin kalitesini etkilemeden tıslama seviyesini azaltarak kaydın sinyal-gürültü oranını iyileştirmeyi başarmıştı. Dolby bunun için önce sesi "kompanse etmeyi" (sıkıştırdıktan sonra ony yeniden genişletmeyi) denedi. Kayıt esnasında, kayıt kaynağı ile teyp arasınaa bir kodlama devresi takıldı; bu devrenin amacı kaydın dinamik aralığını sıkıştırmaktı. Oynatma sırasında, bant kaydedici ile oynatma amplifikatörü arasında bir kod çözme devresi takıldı ve bu devre dinamik aralığı bir kez daha genişletmiş oldu. Ses yelpazesindeki daha sessiz sesler daha büyük bir orantılı artış sağladı ve bunun sonucunda inyal seviyesi düşerek daha yüksek frekanslarda (cızırtı sesinin olduğu yerde) filtrelenmiş oldu. Tüm bunların sonucunda kaydın oynatılması sırasında cızırtı sesler daha az duyuluyordu.
Dolby'nin ilk sistemi olan Dolby A, profesyonel kayıt pazarı içinde geniş çapta kabul gördü. Düşük kaliteli Phillips kasedi makaralı makinelerin yerini aldığında, Dolby bu sistemin daha basit bir versiyonunu üretti ve bu teknolojiyi kaset kaydedici üreticilerine lisansladı.